امید تنها بازمانده از درناهای سیبری

امید نام تنها درنایی است که هر سال به قصد زمستان گذرانی از سیبری به تالابهای فریدون کنار پناه می آورد. مسافری که شش سالی هست که تک و تنها مسافت بسیار طولانی (5 هزار کیلومتر) سیبری، روسیه، قزاقستان، داغستان، گیلان و مازندران را طی می‌کند این گونه ارزشمند همه ساله از 

آبان تا اوایل اسفند مهمان کشور ما و به ویژه مازندرانی هاست جوجه آوری این پرنده در سیبری است و تالاب فریدون کنار فقط برای زمستان گذرانی این پرنده است و این زیبای خلقت در نزد مردمان مازندران از قداست خاصی برخوردار است

مهاجرت های طولانی و وقایع طبیعی در مسیر مهاجرت، نرخ پایین جوجه آوری، مکانیسم های پیچیده تولید مثل، سن بالای بلوغ، عدم تخمگذاری و آشیانه سازی سالانه وعوامل اصلی کاهش طبیعی جمعیت درناهای سیبری بشمار می روند.
 
 طول عمر درنای سیبری تا هفتاد سال هم می رسد و جفت ها همواره با هم بسر می برند و با از دست رفتن یکی از جفت ها دیگری تا پایان عمر جفتی اختیار نمی کند.

پراکنش این گونه تنها در سیبیری و آسیا می باشد. دارای سه جمعیت مستقل غربی، مرکزی و شرقی هستند. جمعیت مرکزی آن که از سیبری مرکزی در شمال تا پارک ملی کئولادو در ایالت راجستان هند مهاجرت می نموده اندبه دلیل شکار بی رویه این پرنده در افغانستان و پاکستان آخرین جفت از آنها در طی

سال های 2002 -2001 دیده شده و در حال حاضر از بین رفته اند. جمعیت شرقی درنای سیبری که مهاجرت زمستانه شان را از غرب سیبری در ایالت خودمختار یاکوتیا روسیه به سمت دریاچه پویانگ در چین ادامه می دهند، کماکان از جمعیت خوبی برخوردار هستند و در سال جاری جمعیت آنها را حدود 4000  

 قطعه برآورد نموده اند 

راستی این درنای نرِ تنها چندسال دیگر می تواند این مسیر را تنها بیاید؟

همه ما کم و بیش با  پیامدهای زندگی شهری و مدرنیته شدن جوامع آشنا هستیم اما بارزترین و به عبارتی دردسرسازترین معضلات  زندگی های به اصطلاح امروزی ترافیک و شلوغی و آلودگی هوا است موضوعاتی که به طور مستقیم روان و سلامت افراد را تحت تاثیر قرار می دهد
خشونت و عصبانیتهای گاه و بیگاه برخی افراد در این شرایط موضوعی است که بعضا فرجام تلخی به همراه دارد
شاید حسن خلق و خوشرویی تنها راهکاری باشد که در موقعیت های مختلف بتواند به تقویت روابط صمیمانه کمک کند   
موضوعی که به عنوان رفتار برجسته و معیار کمال ایمان یک مسلمان است آنگونه که رسول خدا(ص) نیز، به این فضیلت متعالی آراسته بود.
بخشی از اخلاق نیکو و حسن معاشرت، در «خوشرویی» متجلّی است، بخشی در «خوشخویی» و بخشی هم در «خوشگویی».

انسانها تشنه محبّت اند و این تشنگی، جز با ملاطفت و خوشرویی برطرف نمی شود و  رفتار نیکو ، نوعی هنرمندی در معاشرت است

خدای مهربون رو شکر می کنم که یه هدیه قشنگ دیگه رو به من و خانومم هدیه کرد صبا اسم دخترم که امروز 20 روزشه